Ulica Słowackiego, Dom Tramwajarza
Słowackiego Straße, das Haus des Tramunter
© Narodowe Archiwum Cyfrowe
POL
nahe Poznań
Vorher-Nachher-Bilder in der Nähe
Lade Bilder...
Dom Tramwajarza w Poznaniu – środowiskowy kompleks kulturalno-mieszkalny w stylu neobarokowym, wzniesiony w latach 1925 - 1927 w Poznaniu (Jeżyce), według projektu Adama Ballenstaedta, z wystrojem rzeźbiarskim Mieczysława Lubelskiego. Oprócz nawiązań do baroku w zdobieniu fasady pojawiają się ślady prądów ekspresjonistycznych.
Na kompleks, zaprojektowany dla pracowników Poznańskiej Kolei Elektrycznej (dziś MPK Poznań), składają się trzy gmachy:
- centralny (ul. Słowackiego 19/21), mieszczący instytucje kultury: salę widowiskową, sale warsztatowe, restaurację "Tramwajarz",
- boczne (ul. Reya 5 i Kochanowskiego 8), w których umieszczono mieszkania pracownicze.
Przez wiele dziesięcioleci Dom Tramwajarza był miejscem integracji wielu pokoleń poznańskich pracowników komunikacji miejskiej. W sali widowiskowej (klubowej) działało od 2002 kino studyjne Amarant, dostępne publicznie. Z uwagi na niską frekwencję, zostało zamknięte w styczniu 2010 (krzesła pochodziły ze zburzonego w 2002, kina Bałtyk na Kaponierze). Obecnie Dom Tramwajarza należy do Miasta Poznania. Od dnia 21 marca 2015 do 31 lipca 2017 operatorem budynku była Fundacja Centrum Amarant, prowadząca w jego wnętrzu działalność kulturalną. Od 1 sierpnia 2017 operatorem budynku została Estrada Poznańska.
W części budynku ma także swoją siedzibę Orkiestra Miejska.
Wewnątrz budynku znajduje się dębowa tablica poświęcona poległym, straconym i zmarłym pracownikom Miejskiej Poznańskiej Kolei Elektrycznej.
Obiekt znajduje się pod opieką Miejskiego Konserwatora Zabytków jako Zespół Domu Tramwajarza Poznańskiej Kolei Elektrycznej (bez wpisu do rejestru zabytków).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dom_Tramwajarza_w_Poznaniu
Tramwajarz-Haus in Posen - ein ökologischer Kultur- und Wohnkomplex im neobarocken Stil, erbaut 1925 - 1927 in Posen (Jeżyce), entworfen von Adam Ballenstaedt, mit skulpturalem Entwurf von Mieczysław Lubelski. Neben Bezügen zum Barock finden sich Spuren expressionistischer Strömungen in der Fassadendekoration.
Der für Mitarbeiter der Posener Elektrobahn (heute MPK Poznań) konzipierte Komplex besteht aus drei Gebäuden:
- Zentrum (Str. Słowackiego 19/21), in dem kulturelle Einrichtungen untergebracht sind: ein spektakulärer Saal, Werkstatträume, ein Restaurant "Tramwajja",
- Nebenwohnungen (Reya 5 und Kochanowskiego 8), in denen sich die Mitarbeiterwohnungen befinden.
Das Tramwaja-Haus war jahrzehntelang ein Ort der Integration vieler Generationen von Mitarbeitern des öffentlichen Verkehrs in Posen. Im Konzertsaal (Club) war das Amaranti-Studiokino ab 2002 für die Öffentlichkeit zugänglich. Aufgrund der geringen Wahlbeteiligung wurde es im Januar 2010 geschlossen (die Stühle stammten aus dem 2002 zerstörten Kino der Kapuścirze Baltic). Derzeit gehört das Tramwarza-Haus der Stadt Poznań. Betreiber des Gebäudes war vom 21. März 2015 bis zum 31. Juli 2017 die Centrum Amarant Foundation, die in ihrem Inneren kulturelle Aktivitäten durchführt. Ab dem 1. August 2017 war Estrada Poznańska der Betreiber des Gebäudes.
Im Gebäudeteil ist auch das Stadtorchester untergebracht.
Im Inneren des Gebäudes befindet sich eine Gedenktafel aus Eichenholz, die den gefallenen, verlorenen und toten Mitarbeitern der Posener Elektrobahn gewidmet ist.
Die Einrichtung wird vom städtischen Denkmalpfleger als Haus der Straßenbahn der Posener Elektrobahn (ohne Eintragung in das Denkmalregister) betreut.
Quelle: https://en.wikipedia.org/wiki/Dom_Tramwajarza_w_Poznaniu